“Her zaman söylemişimdir, müzik edebiyata benzer.”
Jose Carreras
1671-1750 yılları arasında yaşamış olan İtalyan besteci Tomaso Giovanni Albinoni, barok dönem müzisyenlerindendir. Venedik doğumlu olan bu besteci toplam 50 kadar opera yazmışsa da en çok obua konçertolarıyla tanınır. Aynı zamanda ses ile keman sanatçısıydı. Vivaldi’ye hayrandı. Yaşadığı dönemde yalnızca sahne müzikleri değerli bulunan Albinoni’nin entrümental yapıtları, ölümünden sonra beğenilmeye başlandı. Günümüzde ise yeni bir ilgiyle karşılanmaktadır. Zamanında Bach, onun kimi temalarını yeniden işledi.
İtalyan müzikolog Remo Giazotto 1945 yılında Tomaso Albinoni’nin biyografisini tamamlamak için Dresden’e gittiğinde, el yazması bir kağıt parçası bulur. Sadece bas hattı ile altı ölçü melodiye, o gün bu kağıt parçasıyla böylece ulaşılabilinmiştir. Bulunan şey büyük olasılıkla trio sonata’ ın bir bölümüdür. Giazotto özgün yapıtın kilisede çalınmış olabileceğini düşündüğü için org ekleyerek yapıtı yeniden yazar. Albinoni’nin “Adagio”’su işte böyle doğmuş olur.
Albinoni’nin opus sayısı belli olmayan sol minör üçlü sonatının bir bölümü, «adagio» idi. Bu bölümden sadece basılmış numaralanmış bir bas partisyonu ile 1. kemanın el ile yazılmış iki partisi elde bulunmaktadır. Birinci keman partisinde numaralanmış olan bas partisi, son savaştan hemen sonra Dresdner Milli Kütüphane’since prof. Giazotto’ya gönderildi. Buna göre Albinoni’nin yapıtlarının konularına göre bir fihristi yapılarak yayınlandı.
Remo Giazotto önce bas partisyonunu ele aldı, (onu kısa bir girişle tamamladı). Bu ana temel üzerine elde var olan partileri kullanarak (tümü 6 takt «mezür» ) melodik bir birlik sağladı. Yapıta tam bağlı kalarak bas’ın hakkını veren armonik bir bütünlük kurdu. Numaralanmış olan «bas» partisyonunun mistik yanı ağır bastığından, çembalo yerine org bas’ını temel almayı yerinde bulmuştur.
Albinoni’nin Yapıtları :
Yayınlanmış Çalışmaları
Op. 1 (1694): 12 Sonate a tre
Op. 2 (1700): 6 Sinfonie & 6 Concerti a cinque
Op. 3 (1701): 12 Balletti a tre
Op. 4 (1702): 12 Cantate da camera a voce sola
Op. 5 (1707): 12 Concerti a cinque
Op. 6 (c. 1711): 12 Trattenimenti armonici per camera
Op. 7 (1715): 12 Concerti a cinque
Op. 8 (1722): 6 Balletti & 6 Sonate a tre
Op. 9 (1722): 12 Concerti a cinque
Op. 10 (1735/36): 12 Concerti a cinque
Operaları
Zenobia (1694)
Il prodigio dell’Innocenza (1695)
Zenone (1696)
Tigrane (1697)
Primislao (1697)
L’ingratitudine castigata (1698)
Il Radamisto (1698)
Diomede punito da Alcide (1700)
L’inganno innocente (1702)
L’arte in gara con l’arte (1702)
La Griselda (Apostolo Zeno librettos, 1703)
La fede tra gl’inganni (1707)
Elio Seiano (1707)
Astarto (1708)
Pimpinone (intermezzo, 1708)
Tradimento tradito (1708)
Il Nascimento dell’Aurora (1708)
Engelberta (1709)
Ciro (1709)
Il tiranno eroe (1710)
Il Giustino (1711)
Alarico (1712)
Amor di figlio non conosciuto (1715)
Il vinto trionfante del vincitore (1717)
Eumene (1717)
Cleomene (1718)
I veri amici (1722)
Gli eccessi della gelosia (1722)
Ermengarda (1723)
Eumene (Apostolo Zeno librettos, 1723)
Laodice (1724)
Antigono (1724)
Scipione nelle Spagne (Apostolo Zeno librettos, 1724)
Didone abbandonata (Pietro Metastasio librettos, tragedia, 1725)
Alcina delusa (1725)
Lucio Vero (1725)
Il trionfo d’Armida (1726)
L’incostanza schernita (1727)
Le due rivali in amore (1728)
Il concilio dei planeti (serenate, 1729)
Elenia (1730)
Li stratagemmi amorosi (1730)
Il più fedel tra gli amanti (1731)
Ardelinda (1732)
Candalide (1734)
Artamene (1740)
Bu Michaelangelo’nun yapıtını onun tarzını taklit ederek tamamlamak gibi bir olay. Gerçekten etkileyiciymiş.