Şişli hastanesindeki açık-kalb ameliyatları sürerken yıl 1970 e gelmişti. Bu yıl Dr. Cemil Barlas, Dr. Güran‘a doçentlik sınavına girmesi ıçin baskı yapmaya başladı. Aslında akıllarda olmayan böyle bir atılımı Dr. Güran da düşünmeye başladı. En önemlisi doçentlik tezinin içeriğinin ne olacağıydı. Konu çoktu ama karar vermek zordu. Dr. Barlas çok düşünmeye gerek olmadığını, bazılarının kist hidatik üzerine bile tez hazırladıklarını söyleyerek yüreklendirmeye çalışıyordu ki bu doğruydu. Doçentlik tezinin özgün (orijinal) olması gerektiğinden, Kay-Cross oksijenatorunda yapılan modifikasyonla perfüzyon için geliştirilen akım formülünü konu alan bir tez hazırlanmasına karar verildi.
Artık hastane çalışmaları sonunda geceleri bu tez için çalışıyordu Dr.Güran.
Tez bitirildi, 1972 yılı ilk yarısı içinde doçentlik sınavı için başvuru yapıldı. Başarıyla verilen İngilizce dili sınavından sonra tezi inceleyen jüri önce bunun tıbbi değil bir matematik tezi olduğunu öne sürerek, bunun İstanbul Teknik Üniversitesi Matematik kürsüsüne gönderilmesi kararını aldı. İ.T.Ü.Matematik kürsüsü yaptığı incelemede, öne sürülen matematik formüldeki parametrelerin doğru olduğunu, formüle varış yolunun da yanlışsız olduğunu bildirdi. Bunun üzerine tıp jürisi tezi kabul etti. Ancak sonradan öğrenildiğine göre jüri başkanı tezi çok tutmamış olacak ki kabul edilmemesi için epey çalışmış. Fakat jürinin öteki üyeleri onu işin doğruluğuna inandırmışlar. O da “Bu adayın tezini kabul ediyorum ama onun sözlü sınavda başarılı olması olanağı yoktur” demiş.
Öyle de oldu. Pratik sınav başarıyla verildikten sonra ilk sözlü sınav tam beş saat sürdü. Sonunda Dr. Güran’ın başarısız olduğu bildirildi. Fakat sonra yapılan sözlü sınav ile ders verme sınavı başarıyla sonlandı. Böylece hem jüri başkanının istediği oldu, hem de sınav başarıyla son buldu.
