“Başkalarının Yolunda Yürüyenler Ayak İzi Bırakmazlar… “
S.L.BRAUNDON
Bilimle uğraşan kişilere Bilimadamı denmekteyse de, son zamanlarda kadınların da bilimle uğraşacağı düşünülerek buna Biliminsanı denmeye başlandı. Fakat her iki kavramı da içine alabilecek başka bir sözcük var : BİLGİN (Âlim)…
Ne var ki bu sözcük, belki de bir rütbe (paye) yönelttiği düşüncesiyle kullanılmıyor. Aynı anlamı taşıyan öteki sözcükler sanki, bilimle uğraşan ama bir rütbe kazanmamış bilim neferlerini anlattıklarından ötürü yeğleniyor olmalılar.
Burada hemen şunu anımsamada yarar vardır : Fizik, kimya, fizyoloji ya da tıp alanlarında bugüne dek verilen toplam 508 Nobel ödülünün sadece 11 tanesini kadınlar almış durumda. Üstelik, bu 11 ödülün ikisini Marie Curie (fizik ils kimya dallarında) tek başına aldı. Buna kızının 1935′te aldığı kimya dalındaki ödülünü de eklersek, Curie ailesinin kadınları 11 ödülün 3′ünü almaları gibi çarpıcı bir gerçekle karşılaşıyoruz.
Adına ne denilirse densin, bilimle uğraşabilmek için bazı ayrıcalıkların varlığı gereklidir. Bunların en önünde yüksek zeka düzeyi gelir. Ama bunun varlığı yetmez. Bunun yanında başka bazı niteliklerin de olması gerekir.
Bir çocuk konuşmaya başladıktan hemen sonra, ne?, nasıl?, neden?, ne zaman?… gibi sorular sorarak bilgi dağarcığını genişletip, çevresindeki gerçekleri öğrenmeye çalışır. Çocuğun bu davranışıyla yaptığı, araştırma yoluyla bilmediklerini öğrenmek istemesidir. Bu davranış, ana öğe olarak bir bilgin’nin yaptığından fazla farklı değildir.
Bilgin de evrenin yaradılışından bu yana var olan doğa olaylarının bağlı olduğu kural ile yasaların ne olduğunu araştırıp bulmaya çalışır. Doğa olayları bilginden çok önce vardır. Ama o bunları bilmeyip keşfetmeye çalışır.
Çocuk için de durum aynıdır. Biz büyüklerin ötedenberi bildiğimiz gerçekleri çocuk hiç bilmediği için sorup araştırma yoluyla bunları keşfetmeye çalışmaktadır. Bu yüzden sorduğu sorulara ciddiyetle doğru yanıtlar verilmeli, kesinlikle sorular yanıtsız bırakılmamalı, onunla alay edilmemelidir.
Dahası bu yolu sürdürmesi için daha büyük yaşlarda da yüreklendirilmelidir. Öyle ki araştırıp gerçekleri bulma işlevi onun için bir yaşam biçimine dönüşsün… Bu, bilimadamı yetiştirmenin ana kuralıdır.
Çünkü gerçekleri merak etme, onların nedenleri konusunda imgelem kurma, bu konuda daha önce bilinenleri bulup öğrenme, gerekiyorsa konuyla ilgili deney yapma gibi işlemler bir bilginin her zaman başvurduğu yöntemdir.
Ama işin özünde her zaman sorup, soruşturmak vardır. Bilgin bunu doğru olana ulaşıncaya kadar sürdürür.
Bunun önemini vurgulayan bir de öykücük anlatılır olmuştur. Öykü şöyle :
“Bir Amerikalı Kimya profesörü Nobel ödülü almıştı. Ödül töreninden sonraki ilk dersinde, öğrencilerinden biri kendisine şöyle bir soru sordu:
“Efendim! Amerika’da üç binin üzerinde Kimya profesörü var. Ancak bu kadar bilim adamı arasında, ödülü size lâyık gördüler. Sizi ötekilerden ayıran özellik neydi?”
Profesör, bu farklı soruya önce bir tebessümle yanıt verdi. Ardından da, kendisinden merakla yanıt bekleyen öğrencisine şunları söyledi:
“Doğrusunu söylemek gerekirse, hepsini anneme borçluyum!… Çünkü ben küçük bir öğrenciyken, öteki çocukların anneleri, onlar okuldan evlerine döndüklerinde kendilerine : ‘Söyle bakalım, öğretmeninin sorduğu sorulara iyi yanıtlar verebildin mi?…’ diye sorarlardı. Benim annem ise bana: ‘Söyle bakalım’ derdi. ‘Bugün öğretmenine iyi bir soru sordun mu?…’
İşte beni farklı yapan bu oldu. Her zaman diğerlerinin sormadığı soruları sordum, hayatım boyunca da, sormayı sürdürdüm!…”
Çocuklarımızı bu yoldan giderek yetiştirmeye çabalarsak, belki hepsi birer Bilgin olamazlar. Ama en azından zekaları bilenerek keskinleştiği gibi, genel bilgi ile ekinleri (kültürleri) genişler. Bu da hem kendileri, hem de toplum için küçümsenemeyecek büyük bir yarar, büyük bir kazanımdır.
hocam hızınıza erişilemiyor.Saygılar .