“Bir insanı ahlaken eğitmeden sadece zihnen eğitmek topluma bir bela kazandırmaktır.”
Franklin Delano Roosevelt
İnişli çıkışlı olan yaşam sürecinde insanlar bazı psişik sonuçları olan travmalarla ister istemez karşılaşırlar. Yetişkinde bu travmalar, ya bir yolla atlatılır, ya da bazan travmanın altında kalınarak ezilinilir.
Ama sözü edilen travmalarla çocuk yaşlarda, özellikle de 0 – 6 yaş arasında iken karşılaşılırsa, buradaki tepki bir atlatılıp atlatılamama sorunu değildir. Çünkü bu yaşlarda alınan travma, o anda etkisiz görünse de, ilerde KARAKTER OLUŞUMU na kaynak olarak, yaşamın sonraki dönemlerini etkileyecektir.
Çocuk yaşlarda (özellikle 0 – 6 yaş arası ile biraz ileri yaşlardaki) olası travmalar şöyle özetlenebilir :
● Ana-babanın ölümü
● Ana ile baba arasında şiddet
● Baba figürünün aşağılanması
● Ana ya da babanın ihanetinin bilincinde olmak
● Boşanmalar
● Baba ya da ananın alkol bağımlılığı ya da madde bağımlılığı
● Kaçırılma
● Cinsel taciz – tecavüz
● Ailece göç etmeye zorlanma
● Geçirilen doğal afetler
● İstemi dışında yatılı okula gönderilme ile yatılı okula uyum sağlayamama
● Ana-baba ilgisizliği ya da çocuğun sevilmediği izlenimi alması
● Çocuğun tümüyle bakıcılar elinde büyümesi
● Ailenin geçirdiği iflas
● Yaşam koşulları iyi giderken negatife doğru bozulması (geçim sıkıntısı)
● İlkokul çağında çok sık okul değiştirme
● Okulda dayak
● Okulda arkadaşlarınca dışlanma
Bunlarla karşılaşmanın sonunda değişik karakter yapılanmalarını gözlemleriz . Geçirilen travmanın ağırlık derecesne göre yapılanmış karakter türleridir bunlar…
Kazanılan nefret duygusuyla suçlu karakteri (criminal character) gelişebilir. Eğer zihin tek tip insan yapısına takılmışsa (söz gelimi fahişelere), bir dizi insanın canına kıyan seri kaatil denilen karakter oluşumu ortaya çıkabilir.
Buna karşılık uğradığı yeğinlik (şiddet) yüzünden korkup sinmiş, ama nefret ile kin dolu karakterler oluşabilir. Bunlar dış görüntü olarak sinsi, içine kapanık yapılardır. Ama yeğinlik kaynağı olarak belledikleri öznelere (subject) şu ya da bu biçimde kötülük yapmaya hazırdırlar. “Kötü Tohum” (Bed Seed) denilen tipler bunlar arasından çıkmaktadır.
Cinsel tecavüze uğrayanların ileriki yaşlarında cinsel yaşamları, bazan onarılamayacak düzeyde, alt-üst olur.
Geçirilen travma hafif türden ise, bunlar toplum içindeki herkese karşı kendilerini koruma hissi içindedirler. Bu yüzden önüne gelene alaycı tuzaklar kurarlar ya da dolap, düzen (entrigue) geliştirirler Eğer hedeflerindeki kişi bu tuzağa düşüp zarar görürse, bundan büyük keyif alıp, böylece doyuma ulaşırlar. Bunu en yakınlarına bile yaparlar. Alaycı saldırgan tipler bunlar arasından çıkar.
Küçük yaşlarda ağır ekonomik travma geçirmiş olanlar, ergin dönemlerinde değerli şeyler (taşınmaz mal ya da değerli madenler) biriktirmeye eğilimlidirler. Bazıları sayısı yüzlere varan ev sahibi olur. Bu yaşanmış bir olgudur. Buna yatırım diyorlar!… Ne kadar biriktirirlerse biriktirsinler geleceklerini güvence altında olduğuna inanamazlar. Bunlar biriktirdiklerini elde etmek için sahip olmaları gereken paraya ulaşmak için hiç bir ahlaksızca davranıştan çekinmezler. O kadar ki, bu yolda yaptıkları yasa dışı işleri bile gizleyemezler. Çünkü bu onlar için yapılması gereken doğal birer işlemdir, birer haktır. Eğer yapılmazsa fırsatların kaçırıldığı birer aptallıktır.
Akıl hastalıkları birer karakter çarpıklığı ya da bozukluğu olduğu için, karakter de 0 – 6 yaş aralığında oluştuğundan, bunları tanımlayıp sağıtmaya çalışan hekimler, hep çocuklukta yaşanan travmaları araştırırlar. Yaptırdıkları serbest çağrışım söylemleri içinden sonuca ulaşmayı hedeflerler.
Ama sağıtım her zaman kolay olmaz. Bu yüzden çocuklarımızın kesinlikle ruhsal travmalardan uzak tutulması gerekir, ki aklı başında, davranışı düzgün bireylerden oluşan bir toplum olabilelim. Elbette bu da kolay bir iş değildir. Çünkü yaşamda rüzgarın nereden eseceği, fırtına mı yoksa hafif br esinti mi olacağı çoğu kez bireylerin elinde olmayan bir şeydir…
