“adaletsizliği önleyecek gücümüzün olmadığı zamanlar olabilir ama ; adaletsizliğe itiraz etmeyi beceremeyeceğimiz bir zaman asla olmamalıdır!..”
Elie Wiesel (Yahudi soykırımında sağ kalabilenlerden)
Einsatzgruppen, Nazi Almanyasında Heinrich Himmler‘ in denetiminde, Reinhard Heydrich‘ in yönetimi altındaki Alman ordusunun işgal ettiği bölgeleri ev ev arayarak Yahudileri, Romanlar ile komünistleri bularak öldüren gezici yürütüm (infaz) birlikleriydi.
Einsatzgruppen’ in kendisine verilen görev gereği 1941 – 1945 yılları arasında 1.5 milyon dolayında Yahudiyi kurşuna dizdikleri çıkarımsanmaktadır. “Hitlerin Ölüm Taburları” olarak ta bilinen bu birlikler 4 tane idi. En büyüğü 80 – 90 kişilikti. Görevlerini yerine getirirken yerli halktan da yardım alıyorlardı. Yerli halkın bir bölümü de bu infazlara seyirci olarak katılıyordu.
Bu yüzden günümüzde, o sıralar birer çocuk olan bir çök görgü tanığına ulaşma olanağı bulunmuştur. Görgü tanıkları içinde infaz günlerinde bir çocuk olup raslantı eseri vurulmadan kurtulan bile vardır.
Einsatzgruppe önce ev ev gezip gerekli kişileri topluyordu. Sonra bunları toplu halde öldürülecekleri yere getirmekteydiler. Burada ölecekleri içine alabilecek büyüklükte çukur açılmış olurdu. Herkesin soyunması istenir, çıplak halde çukurun çevresine dizerlerdi. Üç ya da dört makinalı tüfek kullanan kişi bunları tarayarak öldürürlerdi. Ölenler kendiliklerinden kazılan çukura düşmemişlersw birliktekilerce itilerek çukura yuvarlanırdı.
Herkesi bir tek makinalı tüfek kullanan kişinin öldürmeye yeterli olmasına karşın dört – beş kişinin birlikte ateş etmesinin sağlanma nedeni, ölenlerin kimin attığı mermilerle ölmüş olduğunun bilinememesini sağlamak, böylece sonradan oluşabilecek bir suçluluk duygusunun önüne geçmekti.
Bu birlikler ünlü Babi Yar katliamı içinde olarak bir çok eylemi gerçekleştirdiler. Ne var ki işlerini zorlukla yürütmekteydiler. İnsanların ev ev araştılıp saptanması, bunları içine alacak geniş çukurların hazırlanması, bu insanların tek tek değil ama küçük gruplar halinde vurulup öldürülmeleri, zaman ile mermi kaybına neden oluyordu. Bunlar eyleme giriştiklerinde, toplu halde insanları öldüren gaz odaları henüz keşvedilip yürürlüğe konulmamıştı.
Ancak dört yıl boyunca 1.5 milyon kişinin öldürülmesi, görevin tamamı için küçük bir sayı olarak kalmaktaydı. Bunun üç dört katı kadar yok edilmesi düşünülüp, planlanan insan vardı. Gerçekten de Naziler II Dünya harbinin sonuna kadar, cephede ölenler dışında, Yahudi, Roman, komünist olarak 6 milyon kişiyi bu yolla katletmişlerdir.
Gaz odalarını keşfi işleri kolaylaştırmıştır. Gaz odalarının keşfine bir Alman kıta çavuşunun ön-ayak olduğu söylenir. Buna göre bir seferinde bu çavuş topladığı insanları kapalı bir kamyonla taşırken, egzost gazını bir boru aracılığıyla kamyonun içine göndermiş. Yolculuğun bitiminde, erkek, kadın, çoluk cocuk herkesin CO gazıyla zehirlenip öldüğü görülmüş.
Bunun üzerine toplama kamplarında, banyo yapılacak bahanesi ileri sürülerek, daha geniş hücrelerde bu kez CO ile değil de siyanür gazıyla toplu ölümlerin gerçekleşmesi sağlandı. Kampların adı da “Toplama Kampı” değil de “Yoketme (imha) Kampı” oldu. Bunların en ünlüsü Polonyadaki Auswitchz kampıdır. Buraya her gün yük vagonlarına sıkışık, üst üste bindirilmiş kadın, erkek, çocuk tutuklular getirilirdi. Bunlar bir kamerye altında Wolfgang Amadeus Mozart’ ın yapıtlarını yorumlayan küçük bir orkestrayla karşılanırdı.
Ama orada hazır bulunan “Angel of Deaht = Azrail” ön adlı (lakablı) ünlü Dr. Joseph Mengele’ ce ayrım uygulanır, işe yarayanlar bir yana ayrılır, işe yaramayanlar doğrudan gaz odasına gönderilirdi. Bu arada Dr. Mengele kendi tıbbi deneyleri için uygun gördüklerini de (örnekse ikizleri) başka bir bölüme ayırırdı.
