“Alışkanlıklar bırakılmazlarsa , zamanla ihtiyaç haline gelirler.”
ST. AGUSTİNE
KOÇ grubu televizyon reklamlarıyla gençlere meslek eğitimi veren liselerin önemini vurguluyor. Bu konuda artık “bıçağın kemiğe dayandığı” nı anlıyoruz.
Eğitim konusu, ülkemizdeki öteki bütün konular gibi, sıkıntılar içinde. Bunun kaynağı eğitim kurumları ile sistemi olduğu gibi, belki de daha büyük oranda halkın tutumudur. Hepimiz çocuklarımızın okumasını, hem de hepsinin Üniversite eğitimi görmesini istiyoruz. Bunun için kendimizi de, çocuklarımızı da katlanılması zor sıkıntılar içine sokuyoruz. Bu uğurda harcanan paralar da cabası oluyor…
İyi de!.. Bütün gençler Üniversite bitirince ne olacak?..
Bunun görünen sonuçları, işsizliğin artması, hem de Üniversite eğitimi görmüşlerin işsizliği olduğu gibi, herkesin istediği eğitim grubuna girememesi sonucu işverenlerin de çalıştırmak istedikleri öğeleri bulamamaları olmaktadır. Demek ki bundan tarafların hepsi yakınma durumundadır.
Yapılan araştırmaya göre her yüksek öğrenim görmüş beş gençten biri, demek ki bunların 20/100 ü işsiz durumda.
İş bulamadıktan sonra yapılan Üniversite eğitiminin ne değeri olur?..
Üstelik sırf bir Üniversite bitirmiş olmak için, çoğu kez yurdumuzda çalışma alanı bulunmayan ya da iş alanı dolmuş bulunan konularda eğitim görüyoruz; ya da o dönem için moda olan Üniversite eğitim bölümlerinde yığılmalar oluyor. Elbette bunun, ne kişilere ne de ülkeye bir yararının olması söz konusu değildir. Dahası, bu durum İşsizlik oranının artmasından ötürü ekonomik yönden ülkeye zararlı bile oluyor.
Buna karşılık, başka değişik mesleklerde ara öğelere gereksinim olmasına karşın bunlar bulunamıyor. Örnekse, mühendisler çok var, ama nitelikli usta ile ustabaşılar ya az ya da hiç yok. Bu örneği her alan için verebilirsiniz. Sıkıntı başta endüstri olmak üzere bütün çalışma alanları için söz konusudur.
İş dünyasında sıkıntıya neden olan bu gidişin düzelebilmesi için meslek eğitimine önem vermek gerekmektedir. Bu neredeyse ulusal önemde bir durum haline gelmiştir.
Meslek eğitimine olacak ilginin getireceği yararları şöyle özetleyebiliriz :
● Gençlerin vakit kaybetmeden yaşama atılmalarını sağlar. Böylece bir an önce tüketici durumdan çıkıp, üretgen durumuna geçerek hem kendine, hem ailesine, hem de ülkeye yararı olur.
● İşsizlik büyük ölçüde azalarak, ekonomiye katkı artar.
● Eleman sıkıntısı çekilen ara birimler doldurulmuş olur. Şimdi sıkıntı içinde olunan nitelikli ara eleman ile orta kademe yönetici bulma işi kolaylaşır
● Firmalar kolaylıkla çalıştıracakları kişilere ulaşabilir, dahası bunlar arasında seçim yapma olanağına ulaşırlar.
● Geniş iş olanağı bulunacağından gençler de iş seçme kolaylığını kazanırlar.
Bütün bunları elde etmek için toplumun hisleriyle değil, aklıyla haraket etmesi gerekir. Bir bakıma bir aşağılık duygusunun yansıması olan “Benim çocuğum illaki Üniversite okuyacak” diye tutturmamak gerekir. Herkes Üniversite kapılarına yığılmazsa, Üniversite kontenjanları da rahatlıyacaktır. Bu durumda belki de , ÖSS gibi her yönüyle ömür törpüsü, bir çok haksızlığı içeren bir sınav da ortadan kaldırılabilir. Buna bağlı olarak dersane ile kursların da görevi sona erecektir.
Bunu söylemekle Üniversiteye girmenin önünü açmaya çalışmıyoruz. Eğer meslek okullarına ilgi artarsa gençler her iki yönde de eğitim kolaylığı kazanırlar. Toplumun da bundan büyük yararı olur diyoruz!..
Bu konuda her şey, bizlerin uzgörülü davranıp bu güne kadar olan alışkanlıklarımızdan kurtulmamıza bağlıdır.
Bu yazıyı beğendim. Ancak bazı problemler var. Meslek lisesinden çıkıp teknisyen yada vasıflı işçi olan bir insan geçim sıkıntısı içerisinde yaşıyor. Günümüzün hayat standartları malesef işçimizin ve teknisyenlerimizin kazandıkları ücretlerin üzerinde kalıyor. Meslek lisesinden çıkan bir insan hayatında lüks olmayacağını (araba, yazlık gibi değilde en azından iyi bir televizyon gibi bir lüks) biliyor. Bu sorunun çözümü basit, dolgun maaşlar bu sıkıntının önüne geçebilir. Bir diğer sorun ise halkımızın belirli bir kısmının bu meslek gruplarına dahil insanları kültürsüz, cahil görmeleri. İnsanlar için şu anda “kültürlü” olmanın ölçütü üniversite okumak. Bu gibi etmenler yüzünden aileler üniversitede ısrar ediyor, çocuklarını karşılarına alıp meslek liselerini ve meslek yüksekokullarını anlatmıyorlar.